အ လၤ ကာ ည

အလင္းမရေတာ့တဲ့
ေကာင္းကင္ရထားၾကီးကုိ တြဲလဲခုိစီးရင္း
ငါဘယ္အထိ ခရီးဆက္ရမလဲ..။

အိမ္ေျခရာမဲ့ မုိးတိမ္ေတြကလည္း
ငါ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ တလြင့္လြင့္ေမ်ာလုိ႔
ငါ့ကုိယ္ငါ စိတ္ပ်က္လွၿပီ..။

အတိတ္ကုိလြမ္းဆြတ္သတိရေနေပမယ့္
ပစၥဳပၸန္မွာေတာ့ အေသေကာင္လုိ
ဆုိေတာ့ကာ အနာဂတ္ကလည္း မရွင္သန္ႏုိင္ဘူး..။

ျမိဳခ်ရလြန္းလုိ႔ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး
ပြင့္လွ်ံျပဳိက် ေလာင္ကၽြမ္းေနၿပီ
ငါက တိက်စြာဖယ္ထုတ္ခံခဲ့ရတဲ့ နတ္ဆုိးတစ္ေကာင္..။

ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလိမ့္
ကံၾကမၼာကုိ ဖက္တြယ္ထားရင္
ငါ…. တျဖည္းျဖည္းအသည္းငယ္တတ္လာတယ္…။

ကိုယ့္ဘ၀ ကိုယ္ထမ္းၿပီးေလွ်ာက္လာခဲ့တာပဲ
ဒါေပမယ့္ လမ္းခုလတ္တင္ လမ္းကေပ်ာက္သြားတယ္
ငါ့ပိုင္ဆုိင္ရာ တစ္ခ်ဳိ႕မရွိေတာ့ဘူး
တစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္ရဲ႕ အလုံးစုံကုိ
နတ္ဘုရားမ ကသိမ္းသြင္းယူငင္သြားတယ္
သတိ…ေသဆုံးေတာ့မည္…။

--

့ေလာက၌ ေ၀ဖန္သူႏွင့္ ေ၀ဖန္ခံရသူ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။
ေ၀ဖန္မႈသည္ အတတ္ပညာတစ္ခုျဖစ္၏။
ေ၀ဖန္သူသည္ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ ျဖစ္၏။
ေ၀ဖန္ခံရသူသည္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသူျဖစ္၏။ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသူျဖစ္၏။

ေ၀ဖန္ျခင္းအလုပ္သည္ကား လြယ္၏။ မည္မွ်ပင္ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားလုပ္္ေဆာင္ေနပါမူ
ဆိုးသည္ဟု ေျပာလွ်င္လည္းျဖစ္၏။ ေကာင္းသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းခ်င္လည္းရ၏။ ေ၀ဖန္ျခင္းသည္ ေ၀ဖန္သူ၏ အလုပ္ျဖစ္၏။
သို႕ေသာ္ ........
မွန္ကန္စြာေ၀ဖန္ဖို႕ေတာ့ လိုသည္။ သို႕မွသာ ေ၀ဖန္ခံရသူအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းသည့္အျပင္ ေ၀ဖန္သူအတြက္လည္း မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ပါလိမ့္မယ္။
သင့္ျမတ္ေသာ အေတြးအေခၚအယူအဆကို ႏွလံုးသြင္းပါမွ မွန္ကန္သည့္ေ၀ဖန္မႈျဖစ္ႏိုင္၏။

လူအမ်ားစုမွာ တစ္ခုခုအေပၚ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုရာတြင္ အမ်ားအားျဖင့္ မိမိ၏ အတၱ၊ မာနတို႕ကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾက၏။ ေ၀ဖန္ရာမွအတင္းအဖ်င္းသို႕ေရာက္သြား
တတ္ေသးသည္။ျဖစ္သင့္သည္ထက္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ဆႏၵက လြန္ကဲေန၏။ ေနရာတိုင္းတြင္ မတူညီမႈမ်ားျဖင့္ ကြဲျပားေနတတ္၏။

လူတစ္ကိုယ္ စိတ္တစ္မ်ိဳး ဆိ္ုသည့္အတိုင္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အဖံုဖံုရွိၾကေသးသည္။ ကိုယ့္အေတြးအေခၚ ကိုယ့္အယူအဆသည္ အမွန္ဟု ယူဆတတ္ၾကသူမ်ား၏။ မိမိလုပ္ကိုင္သမွ် အရာအားလံုးသည္ အမွန္ခ်ည္းသာ ယူဆတတ္ၾက၏။ ေ၀ဖန္မႈအလုပ္ကို လုပ္မည္ဆိုရင္ တစ္ပါးသူကို ေ၀ဖန္ျခင္းမျပဳမွီ မိမိကိုယ္ကို ဦးစြာေ၀ဖန္သင့္၏။ အမ်ားက ေ၀ဖန္သျဖင့္ ျပဳျပင္ရျခင္းထက္ မိမိကုိယ္မိမိ္ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျပဳျပင္ျခင္းက ပို၍
ေကာင္း၏ အခ်ိဳ႕က ေ၀ဖန္ခံႏိုင္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က ေ၀ဖန္မခံႏိုင္သျဖင့္ ေ၀ဖန္သူႏွင့္ ေ၀ဖန္ခံရသူၾကား ပဋိပကၡ
ျဖစ္ႏိုင္ၾကေသးသည္။

သို႕အတြက္ေၾကာင့္ မည္သည့္အလုပ္မဆို အေတြးမွန္ ႏွလံုးသြင္းပါမွ အျမင္မွန္ရႏိုင္ေပသည္။ ေ၀ဖန္သူက အေကာင္းျမင္စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္ျပီး ေ၀ဖန္ခံရသူကလည္း အမွားကိုအမွန္အျဖစ္ ေထာက္ျပေပးသည္ဟု ယူဆမိခဲ့လွ်င္.........

လြင့္ကနဲ.. လြင့္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္ ျငိမ့္ေညာင္းသည္ ေျပာျပရန္ခက္သည္ တစ္ကုိယ္လုံးေပါ့ပါးေနတာ ေတာ့သိသည္။ ခံစားမႈ႕ ျပာလြင္တုန္ရီေနသည္ ဘယ္လုိၾကီးမွန္းလည္းမသိ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ေန႔စဥ္ ရွင္သန္ေနရေသာ ပတ္၀န္းက်င္မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေနရာတုိင္းမွာ ႏွင္းျမဴလုိ အုံ႔ျပေ၀ရီေနသည္ ၾကည့္ေနရင္းမွပင္ လက္ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး အလင္းေရာင္တစ္ခုစူးရွရွ ျဖည္းညွင္းစြာတုိး၀င္လာသည္။
“ေန၀င္လာၿပီ ေန၀င္လာၿပီ”
ၾကားလုိက္ရေသာအသံေၾကာင့္ တြန္႔ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္ႏွယ့္ ေနထြက္“လာ”ၿပီတုိ႔ ေန၀င္“သြား” ၿပီတုိ႔ပဲ ၾကားဖူးသည္ ခုက်မွ ေန၀င္လာၿပီတဲ့ ေနၾကီးကဘယ္ကေန ဘယ္လုိ၀င္လာသည္မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ စိတ္၀င္စားသြားသည္။ ဒါနဲ႔ သူ႔လြင့္ေမ်ာေနေသာခႏၶာကုိယ္ကို သတိေလးႏွင့္ ထိန္းလိုက္သည္ ခႏၶာကိုယ္က အနည္းငယ္ေတာ့ ျငိမ္သြားသည္ ဒါေပမယ့္ ေပ့ါေပါးလြန္းေန၍သတိေလးေတာ့ထားရသည္။
စူးရွလင္းလက္ေနေသာ အလင္းတန္းက ေလာကတစ္ခြင္လင္းလက္သြားသည္ မႈန္မႈိင္းေ၀ရီေနေသာ ျမဴခုိးတုိ႔ လြင့္ျပယ္သြားသည္။အရာအားလုံးကုိရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္လုိက္ရသည္ ထုိခဏသူ႔လုိပင္ ေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေန ေသာလူအမ်ားအျပားကုိေတြ႔လုိက္ရသည္ သူတုိ႔တြင္မည္သည့္ခံစားခ်က္မွရွိေနပုံမေပၚေလထဲလြင့္ေနသည္ကုိ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခုမွ်သာ သေဘာထားေနၾကသည္။ ဘယ္လုိေနရာမ်ဳိးကုိသူေရာက္ေနပါလိမ့္ သူသိခ်င္စိတ္ ေၾကာင့္ အနားကျဖတ္သြားေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကုိလွမ္းေမးလုိက္သည္။
“အန္ကယ္ၾကီး အန္ကယ္ၾကီး ခဏေနပါဦး”
အန္ကယ္ၾကီးဆုိတာ ထုိလူၾကီးနာမည္မဟုတ္ပါအန္ကယ္ၾကီးအရြယ္မုိ႔လုိ႔အန္ကယ္ၾကီးလုိ႔လွမ္းေခၚလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အသံၾကားေတာ့အန္ကယ္ၾကီးသည္ ၀ဲ ကနဲရပ္လုိက္သည္။ေလထဲမွာလြင့္ေနေသာေၾကာင့္တိကနဲ ရပ္လုိ႔မရ ရပ္ေနသည္မွာ လြင့္တင့္တင့္၀ဲတဲတဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူလည္းယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ထုိအန္ကယ္ၾကီး နားေရာက္ေအာင္သြားလုိက္သည္။ ေလထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ ဘယ္လုိမွန္းမသိေလွ်ာက္လုိ႔ေတာ့ ေကာင္းသည္ ဒါေပမယ့္ဘယ္လုိၾကီးမွန္းမသိ အထိန္းအကြပ္မဲ့သလုိခံစားေနရသည္။
“အန္ကယ္ၾကီး ဒါဘယ္လုိေနရာလဲဟင္”
“ဟင္”
သူ႔ ေမးသံဆုံးေတာ့အန္ကယ္ၾကီးက ဟင္ ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ေျခဆုံးေခါင္းဖ်ား၀ဲပ်ံ ၾကည့္ပါသည္ ထိုလူၾကီးကုိၾကည့္ရသည္မွာ ဟုိေနရာက ယားသလုိဒီေနရာကယားသလုိေတာင္ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလုံသလုိလဲခံစားေနရသည္ ဘယ္ႏွယ့္သူက ၀ဲတဲ ၀ဲတဲႏွင့္ကိုယ့္အနားပ်ံေနသည္ဆုိ ေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေလကဟပ္သြားေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ စိတ္ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္
“လက္စသတ္ေတာ့မင္းက ခုမွေလပူေဖာင္းျမိဳ႕ေတာ္ကုိေရာက္လာတဲ့သူကုိး ”
“ခင္ဗ်ာ…. ဘာျမိဳ႕ေတာ္”
“ေလပူေဖာင္းျမိဳ႕ေတာ္ ”
သူတစ္ခ်က္ျပဳးံလုိက္မိသည္ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သား လူေတြအကုန္လုံးကေလပူေဖာင္းေတြလုိေလထဲမွာပ်ံ ေနၾကတာကုိး
“ဒါနဲ႕ ဦးေလးက ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ ”
“သင္တန္းသြားတက္မလုိ႔ကြ မင္းလုပ္တာနဲ႔ေနာက္ေတာင္ က်ေနၿပီ”
“ဟင္ သင္တန္းဟုတ္လား ”
“ေအးေလ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မင္းက ငါ့အသက္ေလးဆယ္ရွိၿပီ လူ႔ေလာကၾကီးမွာရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ သင္တန္းေတြတက္ ရတာမကုန္ႏုိင္ေသးဘူး”
“ဒါနဲ႔ အန္ကယ္ၾကီးက အခုဘာသင္တန္းသြားတက္မလုိ႔လဲ”
“လူမႈ႕ဆက္ဆံေရးသင္တန္း ဒီမွာက အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္အဲ့ဒီသင္တန္းလက္မွတ္ေလးရထားမွျဖစ္မွာ”
“ဒါဆုိအန္ကယ္ၾကီး အဲ့ဒီကုိသြားမွာေပါ့”
“ေအး ေနာက္ေတာ့က်ေနၿပီ ဒါေပမယ့္ သြားေတာ့သြားရမယ္ ”
“ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္လုိက္ခဲ့မယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္က ခုမွေရာက္တဲ့လူဆုိေတာ့ ေလ့လာၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ”
“ေအး လုိက္ခဲ့ေလ လာသြားၾကမယ္”
ထုိသုိ႔ႏွင့္ အန္ကယ္ၾကီးႏွင့္သူယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္သင္တန္းကုိေရာက္သြားသည္
အန္ကယ္ၾကီးကေတာ့ ယက္ကန္ယက္ကန္မျဖစ္ပါ သူသာအေလ့အက်င့္မရွိေသးသည္မုိ႔ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေရာက္ေတာ့ သင္တန္းက စေနၿပီ အန္ကယ္ၾကီးႏွင့္သူေနာက္ခုံမွာတိတ္တဆိတ္၀င္ထုိင္လုိက္သည္ အန္ကယ္ၾကီးက အမူအယာႏွင့္တိတ္တိတ္ေနဖုိ႔အခ်က္ျပသည္။ သူကလည္း အသံအားျဖင့္တိတ္တိတ္ေနပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ျငိမ္ဆိတ္မေနပါ ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည့္ နားကလည္းသူ႔ဘာသူ ၾကားေနရေသာေၾကာင့္ သင္ခန္းစာေတြကုိၾကားေနရသည္။ သင္တန္းဆရာက သင္ခန္းစာကုိ စိတ္၀င္တစားပုိ႔ခ် ေနသည္။
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေနနဲ႔လူတစ္ေယာက္နဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ေတြ႔ၿပီဆုိပါစုိ႔ သူကကုိယ္နဲ႔သိသည္ျဖစ္ေစမသိသည္ ျဖစ္ေစ ျပဳံးျပႏုိင္ရမယ္ ၿပီးမွကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ေပါ့ မိတ္ေဆြတစ္ေထာင္ရွိလုိ႔မလုံေလာက္ဘူးဆုိတဲ့ စကားအတုိင္းေပါ့ေလ မိတ္ေဆြမ်ားမ်ားေမြးယူရမယ္ လူေတြကေျပာတယ္ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာမရွိသင့္ ဘူးတဲ့ မဟုတ္ပါဘူး ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာလုိအပ္ပါတယ္ မရွိမျဖစ္ကုိလုိအပ္ပါတယ္”
ထုိစကားကုိေျပာၿပီး သင္တန္းဆရာက တစ္ခ်က္ေ၀့၀ဲၾကည့္လုိက္သည္ သူလည္းေလထဲမွာစာသင္ေနေသာ ေၾကာင့္ သူ႔အၾကည့္က၀ဲပ်ံေနသည္ ၿပီးမွေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ၿပီး စကားကုိဆက္သည္။
“ဘာေၾကာင့္လုိအပ္သလဲ
ဥပမာ ဟုိတယ္ တစ္ခုရဲ႕ဧည့္ၾကိဳ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာသူ႔မွာေန႔တုိင္းေပ်ာ္ရႊင္မေန ႏုိင္ဘူးေလ ဒါေပမယ့္ သူ႔အလုပ္ေၾကာင့္အျမဲသူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ရင္ျပဳံးရႊင္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါဟာဘာေၾကာင့္လဲ အလုပ္ဆုိတဲ့ကိစၥေၾကာင့္သူဟာ အျပဳံးဆုိတဲ့မ်က္ႏွာဖံုးတုကုိစြပ္ထားရတာပဲ တကယ္လုိ႔မ်ားသူဟာ ဟန္ေဆာင္ ျပဳံးမေနႏုိင္ဘူးဆုိရင္သူ႔အလုပ္ကုိထိခုိက္ေတာ့မယ္ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြက အမ်ားၾကီးပဲ အဲ့ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာမရွိမျဖစ္လုိအပ္ပါတယ္”
သင္တန္းဆရာက သင္ခန္းစာေတြဆက္လက္ပုိ႔ခ်ေနသည္သူကေတာ့ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္
ေလာက ၾကီးမွာ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာလုိအပ္တယ္တဲ့
ဒါဟာတကယ့္အမွန္တရားလား
….
သူလမ္းေလွ်ာက္လာသည္ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္မုိ႔လုိ႔လားမသိ လမ္းသြားလမ္းလာအရမ္းမ်ားေနသည္ သူ႔မ်က္ႏွာ ကျပဳံးေတာင့္ျပဳံးေတာင့္ၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ဟုတ္သည္မိတ္ေဆြတစ္ေထာင္ရွိလုိ႔မလုံေလာက္ဘူးဆုိလုိ႔ဟုိ႔လူ႔ျပဳံးျပ ဒီလူ႔ျပဳံးျပႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းက ဟတတၾကီးျဖစ္ကာေနသည္။ အေသအခ်ာေျပာရလွ်င္မ်က္ႏွာကျပဳံးျဖီးျဖီးၾကီးျဖစ္ေန သည္ဘယ္ႏွာ့ၾကီးမွန္းမသိ ။ ေတြ႔တဲ့လူတုိင္းကုိျပဳံးျပေတာ့တစ္ခ်ဳိ႕ကျပန္ျပဳံးျပသည္တစ္ခ်ဳိ႕မႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ ၾကည့္သြားၾကသည္။ ဒီလူေတြေလပူေဖာင္းျမဳိ႕ေတာ္ရဲ႕လူမႈ႕ဆက္ဆံေရးသင္တန္းကုိပုိ႔ရမယ္ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရသည္ ။
ထုိလူ႔ေရွ႕သြားရပ္ကာ ျပဳံးျပလုိက္သည္ ပထမေတာ့ထုိလူသည္မ်က္ေမွာင္ကုပ္သည္ ေနာက္က်ေတာ့ႏႈတ္ခမ္း ၾကီးေကြးလာသည္ ေနာက္မ်က္လုံးကုိျပဴးလုိက္သည္ ေကြးေနေသာႏႈတ္ခမ္းကုိဆတ္ကနဲစူူအာလုိက္သည္။
“မင္း ငါ့ကုိ လာေနာက္ေနတာလား”
“အဲ..မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ ဒါလူမႈ႕ဆက္ဆံေရးပါ ဟဲဟဲမိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ပါ အစ္ကုိၾကီးရဲ႕”
“ဘာ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္လဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စိတ္ညစ္ေနရတဲ့အထဲ မင္းက ငါ့ကုိမေလးမခန္႔နဲ႕”
“လူမေလးေခြးမခန္႔လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး အစ္ကုိၾကီးရယ္ ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴးတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး ဒါကလူ႕မႈ ဆက္ဆံေရးပါ အစ္ကုိၾကီးလည္းျပန္ျပဳံးျပလုိက္ဒါဆုိၿပီးေနၿပီ”
“မျပဳံးဘူးကြ မျပဳံးဘူး ေသေတာင္မျပဳံးဘူးကြ ျပဳံးကုိမုန္းလြန္းလုိ႔ျပဳံးပါတဲ့ မိန္းမ ငါ့မိန္းမ မိျပဳံးကုိေတာင္စြန္႔လာ တာ ဟြန္း”
ထုိလူၾကီးသည္ထုိ႔သုိ႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင္ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ႏွင့္ထြက္သြားသည္ ေအာ္သူခမ်ာ့ျပဳံးကုိေတာ္ ေတာ္စိတ္နာေနပုံရေလသည္။ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရေလသည္ ထုံးစံအ တုိင္းတာ၀န္ေက်စြာသူသြားျပဳံးျပလုိက္သည္။ ဟုိကလည္းတာ၀န္ေက် ျပန္ေျပာသြားပါသည္။
“ဘာမွန္းမသိဘူး ရုပ္ကုိက စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ ပါးေကာင္းလုိ႔ လက္၀ါးေတာင္းခ်င္တာထင္တယ္”
အလကားေနရင္း ပါးေတာင္အဆစ္ပါမလုိျဖစ္သြားေသးသည္ ေတြးၾကည့္တာေတာင္ဘယ္လုိမွအဆင္မေျပ မ်က္ႏွာကလည္း ထုံးစံအတုိင္းျပဳံးေတာင့္ေတာင့္ၾကီးျဖစ္လုိ႔.
“ေဟ့ ေကာင္ေလး သင္တန္းၿပီးေနၿပီသြားမယ္ေလ ”
“ဟင္ ၿပီးၿပီလား ”
“အင္း ”
“ျမန္လုိက္တာ ”
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေတြးလုိက္တာ သင္တန္းၿပီးလုိ႔ၿပီးမွန္းပင္မသိ လူေတြလည္း တ၀ဲ၀ဲ ထပ်ံ သြားၾကသည္။ ေလထဲမွာေဘာေလာၾကီးေမ်ာေနေသာ လူေတြကုိၾကည့္ရသည္မွာေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ၾကီးျဖစ္ေနသည္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကုိယ္ကုိတုိင္ကလည္းေပါ့ရႊတ္ေနလုိ႔လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
“ျမန္ျမန္လုပ္ကြ ဒီသင္တန္းၿပီးရင္ ေနာက္သင္တန္းတစ္ခုသြားရဦးမယ္”
“ဟင္ သင္တန္းက သြားရဦးမယ္ ဒါေပါ့ကြ ျမင့္ျမင့္မွန္းတဲ့လူက သင္တန္းမ်ားမ်ားတက္ေပးရတယ္”
ဘာမွလည္းမဆုိင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနသည္
“ဒါနဲ႔ အန္ကယ္က သင္တန္းတက္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ေနာက္သင္တန္းအတြက္စာအုပ္က ဘယ္မွာလဲ ”
“ဒီမွာေလကြာ ”
အန္ကယ္ၾကီးက ဖုိင္တြဲတစ္တြဲေျမွာက္ျပသည္။
“ေစာေစာက ဒီသင္တန္းသင္ေတာ့ အဲ့ဒီဖုိင္တြဲၾကီးထုတ္ဖတ္ေနတာေတြ႔ပါတယ္”
“မင္းကလည္း ဒါနယ္နယ္ရရမွတ္လုိ႔လား ဒါငါတက္ေနတဲ့သင္တန္း ၁၁ ခုလုံးရဲ႕ဘာသာရပ္ေတြမွတ္ထားတဲ့ ဖုိင္တြဲကြ ”
“ အဲ……သင္တန္းက ၁၁ ခုေတာင္တက္ေနတာ ဟုတ္လား”
“ေအးေလကြာ တကယ္ေတာ့ သင္တန္းက စာက အေရးမၾကီးပါဘူး certificate အေရးၾကီးတာကြ”
“certificate က အေရးၾကီးတာ…….ေအာ္..ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးစရာရွိေသးတယ္ ”
“ေအး ေမးကြာ သြားမယ္ လမ္းေလွ်ာက္ ရင္းမင္းသိခ်င္တာေမး ေနာက္သင္တန္းကစေတာ့မွာမုိ႔ျမန္ျမန္သြားရ ေအာင္“
သူရယ္အန္ကယ္ၾကီးရယ္ ၀ဲကနဲ ပ်ံလိုက္ပါသည္ အသားက်သြားၿပီမုိ႔ ပ်ံရတာသိပ္မခက္ခဲေတာ့ ေလထဲမွာလမ္း ေလွ်ာက္ရတာအရသာတစ္မ်ဳိးေတြ႔ပါသည္။ ေခါင္းေတြေမာ့ရင္ေတြေကာ့ခ်င္သလုိျဖစ္လာသည္ စိတ္ကူးေတြ အဆင့္အတန္းျမင့္လာတာထင္ပါရဲ႕
“ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိလုပ္ဒီကုိေရာက္လာသလဲဆုိတာ ”
“ေဟ မင္းမသိဘူးလား ”
“မသိလုိ႔ပါ အန္ကယ္ၾကီးရ”
“ေအး ဒီမွာၾကည့္ ”
အန္ကယ္ၾကီးက အိတ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လုိက္တယ္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ Notebook ေလးတစ္လုံး ၿပီးေတာ့ ဟုိႏွိပ္ ဒီႏွိပ္လုပ္ေနသည္။
“ကဲ ရၿပီဒီမွာ ”
အန္ကယ္ၾကီက Notebook ကုိသူ႔ဘက္လွည့္ျပသည္
“ဟင္ Certificate ေတြ ”
ဟုတ္ပါသည္ အခန္းတစ္ခုလုံးျပည့္လုနီးပါး certificate ေတြကုိအထပ္လုိက္ၾကီးေတြ႔ရသည္။
“ဟုတ္တယ္ certificate ေတြ အေသအခ်ာေျပာရရင္ မင္း certificate ေတြေပါ့ကြာ အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ မင္းဒီကုိ ေရာက္လာတာ”
“အမ္ … ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဗ်”
“ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ကြာ ဒါေတြေၾကာင့္မင္းေရာက္လာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ထပ္မေမးနဲ႔ေတာ့ သင္တန္း ေရာက္ၿပီ”
အန္ကယ္ၾကီးက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေရွ႕မွာျမင္ေနရေသာ အေဆာက္အဦးထဲသုိ႔၀ဲကနဲ၀င္သြားသည္သူ႔မွာသာ ေခါင္းထဲခ်ာခ်ာလည္ရင္းက်န္ခဲ့သည္။
“ဒါ ငါရဲ႕ certificate ေတြေပ့ါ ငါဒီေလာက္ေတာင္ သင္တန္းေတြတက္ထားတာေပါ့ ”
ေတြးရင္း ေတြးရင္း သူျပဳံးလာမိသည္ လူကပုိေပါ့ပါးလာသလုိခံစားရသည္ တစ္ခ်က္ေလာက္၀ဲကနဲပ်ံလုိက္သည္ သူ႔မ်က္ႏွာက ေစာေစာကလုိမဟုတ္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္သင္တန္း တစ္ခုေလာက္ေတာ့ တက္ဦးမွပါေလ …………………………..

"ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အလြဲမ်ား"

ဘတ္စ္ကားက တစ္ဆိတ္ၾကပ္လြန္းလွသည္ ……………

လြတ္ထားေသာလြယ္အိတ္ၾကိဳးကုိကုိင္ကာေရွ႕ကုိပုိ႔လုိက္သည္။ အထူးကားကုိ တက္စီးေသာ္လည္း မနက္ပုိင္း ရုံးတက္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လူေတြက ျပည့္ၾကပ္ညပ္သပ္လွ်က္…………………….

လူေတြၾကပ္လုိ႔ တုိးရင္းတုိးရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္းတျဖည္းျဖည္း ကားအတြင္းပုိင္းကုိေရာက္လာသည္။ အ၀ပိုင္း တြင္ဆင္းရလြယ္ေအာင္ လူေတြကပ္သပ္ေနေသာေၾကာင့္ လူမ်ားၿပီး ၾကပ္ေနေသာ္လည္းေနာက္ပိုင္း တြင္ေတာ့နည္းနည္းေခ်ာင္သလုိရွိသည္။
လူေတြၾကပ္ေနေသာေၾကာင့္ အနံ႕မ်ဳိးစုံရေနေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနသည့္နားတြင္ေတာ့ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ရနံ႕တစ္မ်ဳိးရ၍ေနသည္။

ဒီရနံ႕ကုိေထြေထြထူးထူးသိပ္ေတာ့မရွာလုိက္ရပါ ……

ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ လွတပတ ေကာင္မေလးဆီက ရေနျခင္းျဖစ္သည္။ ( လွတ ႏွင့္ ပတ ညီအစ္မမ်ားမဟုတ္ပါ။ တြဲ၍ဖတ္ပါ - ဤကားစကားခ်ပ္)

ကားက ခုန္လိုက္တုိင္း ေကာင္မေလးဆီ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကုိယ္က ေျပးေျပးကပ္သြားသည္။ တတ္ႏုိင္သေလာက္ထိန္းထားေသာ္လည္း ဘတ္စ္ကားကုိ ေလယာဥ္ပ်ံထင္ကာ ေမာင္းေနေသာ ကားသမားႏွင့္ျမန္မာျပည္ကားလမ္းကကၽြန္ေတာ့္ကုိမ်က္ႏွာသာမေပးပါ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လြယ္ထားေသာလြယ္အိတ္ကုိေရွ႕ကုိ တင္းတင္းဆြဲကပ္ထားလုိက္သည္။

သုိ႔မွပင္ စိတ္ခ်လက္ခ်ေန ႏုိင္ေတာ့သည္။ ကားကခုန္ေနေသာ္လည္း လြယ္အိတ္ႏွင့္ဆုိေတာ့ စိတ္ခ် လက္ခ်ျဖစ္သြားသည္။

ရနံ႔ေလးတသင္းသင္းႏွင့္ ကုိယ့္ဟာကိုယ္သေဘာက်ေနတုန္း ေကာင္မေလးကလွည့္ၾကည့္လာသည္။ မ်က္၀န္းေလးေတြကလည္းအေတာ္လွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖ်တ္ကနဲေတာင္ ရင္ခုန္သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးမ်က္၀န္းေတြက ေကာင္းေသာလကၡဏာမဟုတ္။ ေဒါသေရာင္သန္းေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိလုိက္ မသိဘာသာ ေနလုိက္သည္။

ဒါေပမယ့္ ေကာင္မေလးက မၾကာခဏလွည့္ၾကည့္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကသူ႔ေနာက္ကဆုိေတာ့ သူလွည့္ၾကည့္တုိင္းျမင္ေနရသည္။

ပုိဆုိးတာတာက ေကာင္မေလးကတစ္ခါလွည့္ၾကည့္တုိင္း မ်က္၀န္းထဲကေဒါသေရာင္ေတြ ပုိပုိ ေတာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ဒီမွာ ရွင့္မွာႏွမမရွိဘူးလား

ဗ်ာ

ဗလာခ်ည္ၾကီးထေအာ္လုိက္ျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္းေၾကာင္သြားသည္။

ရွင့္မွာႏွမ မရွိဘူးလား ေမးတာေလ….

ဘာ..ဘာျဖစ္လုိ႔လဲခင္ဗ်

ဘာျဖစ္ရမွာလဲ…..

ရွင္က…….ကၽြန္မေနာက္ကေနၿပီး ကားၾကပ္တာကုိအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အသားယူေနတာေလ… ေတာက္…..

ထုိစကားေျပာၿပီး ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကရဲရဲတြတ္ေနသည္။

ကားတစ္ကားလုံးက၀ုိင္းၾကည့္ေနေသာ ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ရွက္လည္းရွက္ေဒါသလည္းထြက္သြားသည္။

ဒီမွာ……

ခင္ဗ်ားကုိေနာက္ကေန အသားယူတယ္ေျပာရေအာင္ က်ဳပ္က ဘာလုပ္ေနလုိ႔တုန္း

ခင္ဗ်ားမဟုတ္ကဟုတ္ က လာမေျပာနဲ႕

ေအာင္မာ ရွင္ကလုပ္ၿပီးမွမသိခ်င္ေယာင္မေဆာင္နဲ႕

ဒီမွာ ခင္ဗ်ားကုိ က်ဳပ္ဘာလုပ္လဲ ကဲခပ္ရွင္းရွင္းေျပာ က်ဳပ္ဘာလုပ္လဲ

ကၽြန္ေတာ္လည္းရွက္တာကလည္းတစ္ေၾကာင္း၊ကုိယ္မလုပ္ပဲစြပ္စြဲခံရတာလည္းတစ္ေၾကာင္းမုိ႔၊ ေဒါသကအေတာ္ထြက္ေနသည္။

အသံကတုန္ေနၿပီ…….ကားတစ္ကားလုံးက လူေတြကလည္း၀ိုင္းၾကည့္ေနသည္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရြံရွာသည့္မ်က္လုံးေတြႏွင့္ၾကည့္ေနသည္မုိ႔ ဒီကိစၥကုိရွင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။

ဒီမွာ ခင္ဗ်ားေျပာေလ … က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကုိအသားယူတယ္ဆုိတာ ဘာလဲ?? က်ဳပ္ကဘာလုပ္တာလဲ???

ဒါေတာ့…ဒါေတာ့………….

ေျပာေလဗ်ာ ေျပာ ဒီမွာလူေတြအမ်ားၾကီး က်ဳပ္ကက်ဳပ္လိပ္ျပာက်ဳပ္လုံတယ္…….

ေအာင္မာ ရွင္ကခုမွ သူေတာ္ေကာင္းလုိ႔အသံေကာင္းဟစ္မေနနဲ႕ ကၽြန္မ ကေျပာရခက္လုိ႔ရွင့္

ဒီမွာ မအ၀ွာ ခင္ဗ်ားမေျပာလုိ႔ေတာ့မရဘူးေလ က်ဳပ္က က်ဳပ္မလုပ္လုိ႔က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ယုံတယ္ ေျပာမွရမယ္

ေကာင္မေလးကေတြကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္…………မ်က္ႏွာကလဲပုိရဲတြတ္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ဟန္ျဖင့္…..

ရွင္ေလ ကၽြန္မေနာက္ပုိင္းကုိ ေနာက္ကေန ဘာၾကီးနဲ႕လဲမသိဘူး လာလာထုိးေနတာ

ၿပီးေတာ့ အဒီဟာၾကီးကပူပူ ေႏြးေႏြးၾကီး..

ဟင္…ဗုေဒၶါ

ကၽြန္ေတာ္လန္႔သြားသည္……….

ကမန္းကတန္းကိုယ့္ေအာက္ပုိင္းကိုယ္ငုံၾကည့္ရသည္။ ဘာမွမျဖစ္………..ဘယ္ႏွာၾကီးတုန္း……

ကားတစ္ကားလုံးလည္းဟင္ေတြဟာေတြျဖစ္ကုန္သည္။

ေကာင္မေလးကလည္းရွက္လုိ႔ထင္သည္။

ကားေပၚကဆင္း ဖုိ႔လုပ္သည္။ အဲ့လုိေတာ့မျဖစ္ေသး ကၽြန္ေတာ္မလုပ္မိတာေသခ်ာသည္။

ေနဦးဗ် ဒီကိစၥ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္တာေသခ်ာတယ္

ရွင္က ခုထိျငင္းတုန္းလား ဟင္.

ေနာက္မွသတိရေတာ့သည္ ေသလုိက္ပါေတာ့ ဟုသာကိုယ့္ကုိကိုယ္အျပစ္တင္မိသည္။

ေနဦးဗ် ကၽြန္ေတာ္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး လုပ္တာက ဒီေကာင္……….

ဘာရွင့္..

ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး ဒီေကာင္လုပ္တာ…………….

ကၽြန္ေတာ္ေျပာေျပာဆုိဆုိလြယ္အိတ္ထဲက ေျပာင္းဖူးၾကီးကုိဆြဲထုတ္လုိက္သည္။

အပူေငြ႔မျပယ္ေသးေသာေျပာင္းဖူးၾကီးကကၽြန္ေတာ္လက္ထဲမွာေအာင္ႏုိင္သူၾကီးလုိ။

ေကာင္မေလးကေတာ့ရွက္လြန္းလုိ႔ထင္။ မ်က္ႏွာၾကီး ရဲရဲတြတ္ေနသည္။

ေတြ႔တယ္မလား ကၽြန္ေတာ္ေျပာသားပဲ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ပါဘူးဆုိတာကုိ………..

ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ ေတာ္ပါေတာ့

ထုိစကားကုိေျပာၿပီးေကာင္မေလးသည္ဆင္းေျပးေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ ေျပာင္းဖူးၾကိးကုိကုိင္ကာ ကားတစ္ကားလုံးကုိ တဟီးဟီးႏွင့္ရယ္ျပလုိက္သည္။

ေအာ္ …ဒီေန႔ကံမေကာင္းပါလား အရပ္ကတုိ႔ရယ္….

အလကၤာည

(၁) စိတ္ထဲ၌ ရွိသည့္အတုိင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာမထြက္ေသာ အားနာျခင္းမ်ဳိး

စိတ္ထဲရွိသည္ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာမထြက္ေသာ အားနာျခင္းမ်ဳိးသည္
မေကာင္းေသာ အားနာျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ေအာက္ပါ ဥပမာမ်ားကုိ ၾကည့္ပါ။

(က) လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္အတူ ၀ုိင္းထုိင္၍ ေန႔လည္စာ စားခ်ိန္တြင္

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ထုိင္စားေနသူတဦး၏ ေမးေစ့တြင္ ထမင္းလုံးကပ္ေနသည္။ သင္က
ေျပာရမွာကုိ အားနာေနသည္။ သင္ေျပာလုိက္လွ်င္ ထုိသူ ရွက္သြားမွာကိုလည္း
စုိးရိမ္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိထမင္းေစ့ ကပ္ေနျခင္းကုိ ျမင္ေနရသူတုိင္း၏
စိတ္တြင္ ကသိကေအာက္ႏွင့္ မသက္သာ။ ဤကိစၥမ်ဳိးတြင္ အားနာေန၍ မေျပာျခင္းသည္
မေကာင္း။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလုိက္ျခင္းျဖင့္အားလုံးေျပလည္သြားႏုိင္သည္။

(ခ) တစုံတေယာက္က သင့္ထံမွ ပုိက္ဆံေခ်းငွားသည္။
တကယ္ေတာ့ သင္က မေခ်းခ်င္။သုိ႔ေသာ္ ျငင္းရမွာ အားနာ၍ ေခ်းလုိက္သည္။ (ၿပီးေတာ့ သင္က
ေငြျပန္ေတာင္းရမွာကုိလည္း အားနာေနဦးမည္ ျဖစ္သည္။) ထုိေန႔မွစ၍ေငြျပန္မရမခ်င္း သင္မေပ်ာ္ေတာ့။ ဤေနရာတြင္လည္း အားနာျခင္းသည္ သင္၏ပကတိစိတ္အရင္းခံကုိ ကြယ္၀ွက္၍ မျပတ္မသား ဆုံးျဖတ္ျခင္း မ်ဳိးျဖစ္ရာကုသုိလ္မရသည့္အျပင္ အကုသုိလ္အား ၀ယ္ယူသကဲ့သုိ႔ျဖစ္ေသာ အားနာျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။

(၂) ကုိယ္ရသင့္ရထုိက္သည္ကုိ ေတာင္းဆုိရမွာ အားနာျခင္းမ်ဳိး

ဤသည္မွာ ျမန္မာအမ်ားစုတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ အားနာမႈမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ အေႂကြးျပန္ေတာင္းရမည္ကုိ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကသည္။ မိမိ၏ အားလပ္ရက္ခြင့္ကုိ ယူရန္တြန္႔ဆုတ္ေနၾကသည္။ တန္းစီရာ၌ မိမိေရွ႕တြင္ ၾကားျဖတ္၍ တန္းစီသူကုိမလုပ္ရန္ေျပာဖုိ႔ ၀န္ေလးၾကသည္။ မိမိႏွင့္ ခ်ိန္းဆုိထားေသာအခ်ိန္တြင္ တိက်စြာ ေရာက္မလာသူအား ေထာက္ျပသတိေပးရန္ တြန္႔ဆုတ္ အားနာေနတတ္ၾကသည္။
ဤအားနားျခင္းသည္ ေလာဘနည္းျခင္းေၾကာင့္လည္းမဟုတ္၊ခႏၱီပါရမီႏွင့္ျပည့္၀ေနျခင္းေၾကာင့္လည္းမဟုတ္။
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟုကား လုံးလုံးမွ်ပင္မဆုိသင့္။

ဤအားနာျခင္းမ်ဳိးသည္ လူပုဂၢဳိလ္တဦးခ်င္း၏စာသားေလးေတြသေဘာၾကလို႔ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ...

ဇန္န၀ါရီလဆန္းက ကၽြန္ေတာ့္ GSM ဖုန္းထဲကုိ Message တစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ Prepaid စနစ္သုံးခ်င္ရင္ Yes လုိ႔ ျပန္ပုိ႔ေပးပါဆုိၿပီးေတာ့ပါ။

က်ေနာ္လည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ပဲ ျပန္ပုိ႔မိပါတယ္။

အရင္တုန္းကလုိအၾကာႀကီး တန္းစီရတဲ့ဒုကၡ၊ ၿပီးေတာ့ ဘီလ္ကုိ ေစာင့္ၿပီးထုတ္ရ၊ ဘီလ္ေဆာင္ရတဲ့ ဒုကၡေတြ ၊ ျပီးေတာ့ တခါတခါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဖုန္းေျပာမိမွန္းမသိဘဲ လကုန္က်မွ ဖုန္းဘီလ္ အမ်ားႀကီး က်ေနတာလဲ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး၊ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မိသြားတယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာ ထပ္သိခ်င္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔ေျပာတဲ့ Call Center ဖုန္းနံပတ္ကို ဆက္ၿပီး ေမးၾကည့္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဘီလ္ ေဆာင္ထားတာ မ်ားေနရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ သိခ်င္လုိ႔ပါ။

အမ်ိဳးသမီး အသံတစ္သံနဲ႔ ဖုန္းျပန္ေျဖပါတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာပါပဲ။

“လူႀကီးမင္းတို႕ ဘီလ္ေဆာင္တုန္းက စာရင္းထဲမွာ ေငြအမ်ားႀကီးသြင္းမိလုိ႔ ပုိေနတယ္ဆုိရင္ Prepaid ကဒ္ေျပာင္းတဲ့အခါ ကဒ္ထဲ ေငြေျပာင္းထည့္ေပးပါမယ္တဲ့။

တကယ္ ေကာင္းတဲ့စနစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလးအထင္ႀကီးေလးစားမိပါတယ္။ အရင္ကလုိ ရုံးသြားစရာ၊ အခ်ိန္ကုန္စရာ မလုိပဲ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလုိ႔ပါ။

အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ေဟာ………..သိပ္မၾကာပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းထဲကို ေနာက္ Message တစ္ေစာင္ ထပ္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။

ဘီလ္လာေဆာင္ပါတဲ့။ ဇန္န၀ါရီ ၂၇ ရက္ေနာက္ဆုံးထားၿပီး ေဆာင္ပါတဲ့။

ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ သြားျပန္ပါတယ္။ ရုံးသြားၿပီး ဘီလ္ မေဆာင္ခ်င္လို႔ Prepaid ေျပာင္းပါတယ္။ လာေဆာင္ရဦးမယ္တဲ့ဗ်ာ။ ပထမေျပာထားသလုိ Prepaid ကဒ္ စနစ္ေျပာင္းၿပီးတဲ့အခါ စာရင္းထဲမွာ ပုိေနတဲ့ ေငြေတြကို ကဒ္စာရင္းထဲ ေပါင္းထည့္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ သိထားပါတယ္။

ဒါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့စာရင္းထဲမွာ အေၾကြး ရွိေနတယ္ဆုိရင္ေကာ…. ??????????

ပိုေငြကိုက်ေတာ့ Prepaid ကဒ္ထဲ ေျပာင္းထည့္လို႕ရျပီး၊

လိုေငြကိုေတာ့ Prepaid ကဒ္ ေျပာင္းတဲ့အခါက်မွ တခါတည္း ႏႈတ္လုိ႔မရဘူးလား။

မရဘူးလုိ႔ ဆုိရင္ေကာ ဘာေၾကာင့္ မရ ရတာလဲ…ရႈပ္သြားတာပါပဲ။ နည္းပညာက ေပါင္းတာနဲ႔ ႏႈတ္တာ ဘာကြာလုိ႔လဲ။ ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

ရွင္းေနတာကို ျပန္ရႈပ္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္လုိ႔ပဲ ခံစားရပါတယ္။ အဆင္ေျပလြယ္ကူေအာင္ လုပ္ရင္လဲ တခါတည္း လုပ္ေပးလုိက္ပါလားခင္ဗ်ာ..အခုေတာ့ ဘာမွန္းကုိ မသိေတာ့ပါဘူး။

စိတ္ညစ္ေနတုန္းမွာ ရန္ကုန္က နာမည္ႀကီး စတုိးဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ဖုန္းဘီလ္ေဆာင္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀န္ေဆာင္ခ ၅၀၀ ပဲ ေပးရမွာလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ၀မ္းသာအားရအနီးဆုံး စတုိးဆုိင္ ရွိတဲ့ေနရာေျပးသြားၿပီး Service လုပ္ေပးတဲ့ ေကာင္တာမွာ သြားေဆာင္ပါတယ္။

အဲဒီက အမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပတ္မွတ္ပါတယ္။ ေနာက္ သူ႔ကြန္ျပဴတာထဲမွာ On line billing ဆုိတဲ့ web page တစ္ခုဖြင့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပတ္ ထည့္ပါတယ္။ အင္တာနက္ကလဲ မေကာင္းေတာ့ တစ္ခါႏွစ္ခါနဲ႔မရ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖြင့္လုိ႔ ရသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ က်သင့္ေငြေပးဖုိ႔ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေစာင့္ေနပါတယ္။

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ဖုန္းနံပတ္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္မွာ စာရင္းသြင္းထားတာရွိလားလုိ႔ ထပ္ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကမရွိေၾကာင္းေျဖတဲ့အခါမွာ အဲဒါဆုိ ဘီလ္ေဆာင္လုိ႔ မရပါဘူးတဲ့။ ထပ္ရႈပ္သြားျပန္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္က ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္မွာ On line billing လုပ္ဖုိ႔ စာရင္းသြင္းထားတာ ရွိတယ္ဆုိရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီစတုိးဆုိင္မွာ လာသြင္းစရာအေၾကာင္းရွိမွာလဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဖာသာ အင္တာနက္ကေနၿပီး ဘီလ္ ေဆာင္လုိက္မွာေပါ့။ အခုက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းလဲမေျပာ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလုိ႔ သြားမိတဲ့ကၽြန္ေတာ္ သာ ဖတ္ဖတ္ကုိေမာရတာပါပဲဗ်ာ။

Written By: Thomas @ Zeyar
Post by : Alin Karr Nya

လူေတြ....လူေတြ
အေရးကိစၥေတြကို အေရးမစိုက္တဲ့အခါ
မ်က္စိက ရုပ္ေသဓါတ္ပံုေတြပဲ ရိုက္ယူထားၾကတယ္ဗ်ာ။
ေဟာ.....အေရးလည္းစိုက္ေရာ
အားလံုးရုပ္ရွင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ...........။