အခြံမ်ားနဲ႕ျဂိဳလ္

လြင့္ကနဲ.. လြင့္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားသည္ ျငိမ့္ေညာင္းသည္ ေျပာျပရန္ခက္သည္ တစ္ကုိယ္လုံးေပါ့ပါးေနတာ ေတာ့သိသည္။ ခံစားမႈ႕ ျပာလြင္တုန္ရီေနသည္ ဘယ္လုိၾကီးမွန္းလည္းမသိ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ေန႔စဥ္ ရွင္သန္ေနရေသာ ပတ္၀န္းက်င္မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေနရာတုိင္းမွာ ႏွင္းျမဴလုိ အုံ႔ျပေ၀ရီေနသည္ ၾကည့္ေနရင္းမွပင္ လက္ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားၿပီး အလင္းေရာင္တစ္ခုစူးရွရွ ျဖည္းညွင္းစြာတုိး၀င္လာသည္။
“ေန၀င္လာၿပီ ေန၀င္လာၿပီ”
ၾကားလုိက္ရေသာအသံေၾကာင့္ တြန္႔ကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္ႏွယ့္ ေနထြက္“လာ”ၿပီတုိ႔ ေန၀င္“သြား” ၿပီတုိ႔ပဲ ၾကားဖူးသည္ ခုက်မွ ေန၀င္လာၿပီတဲ့ ေနၾကီးကဘယ္ကေန ဘယ္လုိ၀င္လာသည္မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ စိတ္၀င္စားသြားသည္။ ဒါနဲ႔ သူ႔လြင့္ေမ်ာေနေသာခႏၶာကုိယ္ကို သတိေလးႏွင့္ ထိန္းလိုက္သည္ ခႏၶာကိုယ္က အနည္းငယ္ေတာ့ ျငိမ္သြားသည္ ဒါေပမယ့္ ေပ့ါေပါးလြန္းေန၍သတိေလးေတာ့ထားရသည္။
စူးရွလင္းလက္ေနေသာ အလင္းတန္းက ေလာကတစ္ခြင္လင္းလက္သြားသည္ မႈန္မႈိင္းေ၀ရီေနေသာ ျမဴခုိးတုိ႔ လြင့္ျပယ္သြားသည္။အရာအားလုံးကုိရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္လုိက္ရသည္ ထုိခဏသူ႔လုိပင္ ေလထဲမွာ၀ဲပ်ံေန ေသာလူအမ်ားအျပားကုိေတြ႔လုိက္ရသည္ သူတုိ႔တြင္မည္သည့္ခံစားခ်က္မွရွိေနပုံမေပၚေလထဲလြင့္ေနသည္ကုိ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခုမွ်သာ သေဘာထားေနၾကသည္။ ဘယ္လုိေနရာမ်ဳိးကုိသူေရာက္ေနပါလိမ့္ သူသိခ်င္စိတ္ ေၾကာင့္ အနားကျဖတ္သြားေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကုိလွမ္းေမးလုိက္သည္။
“အန္ကယ္ၾကီး အန္ကယ္ၾကီး ခဏေနပါဦး”
အန္ကယ္ၾကီးဆုိတာ ထုိလူၾကီးနာမည္မဟုတ္ပါအန္ကယ္ၾကီးအရြယ္မုိ႔လုိ႔အန္ကယ္ၾကီးလုိ႔လွမ္းေခၚလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အသံၾကားေတာ့အန္ကယ္ၾကီးသည္ ၀ဲ ကနဲရပ္လုိက္သည္။ေလထဲမွာလြင့္ေနေသာေၾကာင့္တိကနဲ ရပ္လုိ႔မရ ရပ္ေနသည္မွာ လြင့္တင့္တင့္၀ဲတဲတဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူလည္းယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ထုိအန္ကယ္ၾကီး နားေရာက္ေအာင္သြားလုိက္သည္။ ေလထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ ဘယ္လုိမွန္းမသိေလွ်ာက္လုိ႔ေတာ့ ေကာင္းသည္ ဒါေပမယ့္ဘယ္လုိၾကီးမွန္းမသိ အထိန္းအကြပ္မဲ့သလုိခံစားေနရသည္။
“အန္ကယ္ၾကီး ဒါဘယ္လုိေနရာလဲဟင္”
“ဟင္”
သူ႔ ေမးသံဆုံးေတာ့အန္ကယ္ၾကီးက ဟင္ ကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ေျခဆုံးေခါင္းဖ်ား၀ဲပ်ံ ၾကည့္ပါသည္ ထိုလူၾကီးကုိၾကည့္ရသည္မွာ ဟုိေနရာက ယားသလုိဒီေနရာကယားသလုိေတာင္ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလုံသလုိလဲခံစားေနရသည္ ဘယ္ႏွယ့္သူက ၀ဲတဲ ၀ဲတဲႏွင့္ကိုယ့္အနားပ်ံေနသည္ဆုိ ေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေလကဟပ္သြားေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ စိတ္ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္
“လက္စသတ္ေတာ့မင္းက ခုမွေလပူေဖာင္းျမိဳ႕ေတာ္ကုိေရာက္လာတဲ့သူကုိး ”
“ခင္ဗ်ာ…. ဘာျမိဳ႕ေတာ္”
“ေလပူေဖာင္းျမိဳ႕ေတာ္ ”
သူတစ္ခ်က္ျပဳးံလုိက္မိသည္ ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သား လူေတြအကုန္လုံးကေလပူေဖာင္းေတြလုိေလထဲမွာပ်ံ ေနၾကတာကုိး
“ဒါနဲ႕ ဦးေလးက ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ ”
“သင္တန္းသြားတက္မလုိ႔ကြ မင္းလုပ္တာနဲ႔ေနာက္ေတာင္ က်ေနၿပီ”
“ဟင္ သင္တန္းဟုတ္လား ”
“ေအးေလ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မင္းက ငါ့အသက္ေလးဆယ္ရွိၿပီ လူ႔ေလာကၾကီးမွာရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ သင္တန္းေတြတက္ ရတာမကုန္ႏုိင္ေသးဘူး”
“ဒါနဲ႔ အန္ကယ္ၾကီးက အခုဘာသင္တန္းသြားတက္မလုိ႔လဲ”
“လူမႈ႕ဆက္ဆံေရးသင္တန္း ဒီမွာက အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္အဲ့ဒီသင္တန္းလက္မွတ္ေလးရထားမွျဖစ္မွာ”
“ဒါဆုိအန္ကယ္ၾကီး အဲ့ဒီကုိသြားမွာေပါ့”
“ေအး ေနာက္ေတာ့က်ေနၿပီ ဒါေပမယ့္ သြားေတာ့သြားရမယ္ ”
“ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္လုိက္ခဲ့မယ္ေလ ကၽြန္ေတာ္က ခုမွေရာက္တဲ့လူဆုိေတာ့ ေလ့လာၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ”
“ေအး လုိက္ခဲ့ေလ လာသြားၾကမယ္”
ထုိသုိ႔ႏွင့္ အန္ကယ္ၾကီးႏွင့္သူယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္သင္တန္းကုိေရာက္သြားသည္
အန္ကယ္ၾကီးကေတာ့ ယက္ကန္ယက္ကန္မျဖစ္ပါ သူသာအေလ့အက်င့္မရွိေသးသည္မုိ႔ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ေရာက္ေတာ့ သင္တန္းက စေနၿပီ အန္ကယ္ၾကီးႏွင့္သူေနာက္ခုံမွာတိတ္တဆိတ္၀င္ထုိင္လုိက္သည္ အန္ကယ္ၾကီးက အမူအယာႏွင့္တိတ္တိတ္ေနဖုိ႔အခ်က္ျပသည္။ သူကလည္း အသံအားျဖင့္တိတ္တိတ္ေနပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ ျငိမ္ဆိတ္မေနပါ ျမင္ေနရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည့္ နားကလည္းသူ႔ဘာသူ ၾကားေနရေသာေၾကာင့္ သင္ခန္းစာေတြကုိၾကားေနရသည္။ သင္တန္းဆရာက သင္ခန္းစာကုိ စိတ္၀င္တစားပုိ႔ခ် ေနသည္။
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေနနဲ႔လူတစ္ေယာက္နဲ႔မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ေတြ႔ၿပီဆုိပါစုိ႔ သူကကုိယ္နဲ႔သိသည္ျဖစ္ေစမသိသည္ ျဖစ္ေစ ျပဳံးျပႏုိင္ရမယ္ ၿပီးမွကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ေပါ့ မိတ္ေဆြတစ္ေထာင္ရွိလုိ႔မလုံေလာက္ဘူးဆုိတဲ့ စကားအတုိင္းေပါ့ေလ မိတ္ေဆြမ်ားမ်ားေမြးယူရမယ္ လူေတြကေျပာတယ္ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာမရွိသင့္ ဘူးတဲ့ မဟုတ္ပါဘူး ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာလုိအပ္ပါတယ္ မရွိမျဖစ္ကုိလုိအပ္ပါတယ္”
ထုိစကားကုိေျပာၿပီး သင္တန္းဆရာက တစ္ခ်က္ေ၀့၀ဲၾကည့္လုိက္သည္ သူလည္းေလထဲမွာစာသင္ေနေသာ ေၾကာင့္ သူ႔အၾကည့္က၀ဲပ်ံေနသည္ ၿပီးမွေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔ၿပီး စကားကုိဆက္သည္။
“ဘာေၾကာင့္လုိအပ္သလဲ
ဥပမာ ဟုိတယ္ တစ္ခုရဲ႕ဧည့္ၾကိဳ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာသူ႔မွာေန႔တုိင္းေပ်ာ္ရႊင္မေန ႏုိင္ဘူးေလ ဒါေပမယ့္ သူ႔အလုပ္ေၾကာင့္အျမဲသူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ရင္ျပဳံးရႊင္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါဟာဘာေၾကာင့္လဲ အလုပ္ဆုိတဲ့ကိစၥေၾကာင့္သူဟာ အျပဳံးဆုိတဲ့မ်က္ႏွာဖံုးတုကုိစြပ္ထားရတာပဲ တကယ္လုိ႔မ်ားသူဟာ ဟန္ေဆာင္ ျပဳံးမေနႏုိင္ဘူးဆုိရင္သူ႔အလုပ္ကုိထိခုိက္ေတာ့မယ္ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြက အမ်ားၾကီးပဲ အဲ့ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာမရွိမျဖစ္လုိအပ္ပါတယ္”
သင္တန္းဆရာက သင္ခန္းစာေတြဆက္လက္ပုိ႔ခ်ေနသည္သူကေတာ့ မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္
ေလာက ၾကီးမွာ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ဆုိတာလုိအပ္တယ္တဲ့
ဒါဟာတကယ့္အမွန္တရားလား
….
သူလမ္းေလွ်ာက္လာသည္ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္မုိ႔လုိ႔လားမသိ လမ္းသြားလမ္းလာအရမ္းမ်ားေနသည္ သူ႔မ်က္ႏွာ ကျပဳံးေတာင့္ျပဳံးေတာင့္ၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ဟုတ္သည္မိတ္ေဆြတစ္ေထာင္ရွိလုိ႔မလုံေလာက္ဘူးဆုိလုိ႔ဟုိ႔လူ႔ျပဳံးျပ ဒီလူ႔ျပဳံးျပႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းက ဟတတၾကီးျဖစ္ကာေနသည္။ အေသအခ်ာေျပာရလွ်င္မ်က္ႏွာကျပဳံးျဖီးျဖီးၾကီးျဖစ္ေန သည္ဘယ္ႏွာ့ၾကီးမွန္းမသိ ။ ေတြ႔တဲ့လူတုိင္းကုိျပဳံးျပေတာ့တစ္ခ်ဳိ႕ကျပန္ျပဳံးျပသည္တစ္ခ်ဳိ႕မႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ ၾကည့္သြားၾကသည္။ ဒီလူေတြေလပူေဖာင္းျမဳိ႕ေတာ္ရဲ႕လူမႈ႕ဆက္ဆံေရးသင္တန္းကုိပုိ႔ရမယ္ ထုိအခ်ိန္မွာပင္ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရသည္ ။
ထုိလူ႔ေရွ႕သြားရပ္ကာ ျပဳံးျပလုိက္သည္ ပထမေတာ့ထုိလူသည္မ်က္ေမွာင္ကုပ္သည္ ေနာက္က်ေတာ့ႏႈတ္ခမ္း ၾကီးေကြးလာသည္ ေနာက္မ်က္လုံးကုိျပဴးလုိက္သည္ ေကြးေနေသာႏႈတ္ခမ္းကုိဆတ္ကနဲစူူအာလုိက္သည္။
“မင္း ငါ့ကုိ လာေနာက္ေနတာလား”
“အဲ..မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ ဒါလူမႈ႕ဆက္ဆံေရးပါ ဟဲဟဲမိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ပါ အစ္ကုိၾကီးရဲ႕”
“ဘာ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္လဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စိတ္ညစ္ေနရတဲ့အထဲ မင္းက ငါ့ကုိမေလးမခန္႔နဲ႕”
“လူမေလးေခြးမခန္႔လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး အစ္ကုိၾကီးရယ္ ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴးတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး ဒါကလူ႕မႈ ဆက္ဆံေရးပါ အစ္ကုိၾကီးလည္းျပန္ျပဳံးျပလုိက္ဒါဆုိၿပီးေနၿပီ”
“မျပဳံးဘူးကြ မျပဳံးဘူး ေသေတာင္မျပဳံးဘူးကြ ျပဳံးကုိမုန္းလြန္းလုိ႔ျပဳံးပါတဲ့ မိန္းမ ငါ့မိန္းမ မိျပဳံးကုိေတာင္စြန္႔လာ တာ ဟြန္း”
ထုိလူၾကီးသည္ထုိ႔သုိ႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင္ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ႏွင့္ထြက္သြားသည္ ေအာ္သူခမ်ာ့ျပဳံးကုိေတာ္ ေတာ္စိတ္နာေနပုံရေလသည္။ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ကုိေတြ႔ရေလသည္ ထုံးစံအ တုိင္းတာ၀န္ေက်စြာသူသြားျပဳံးျပလုိက္သည္။ ဟုိကလည္းတာ၀န္ေက် ျပန္ေျပာသြားပါသည္။
“ဘာမွန္းမသိဘူး ရုပ္ကုိက စပ္ျဖီးျဖီးနဲ႔ ပါးေကာင္းလုိ႔ လက္၀ါးေတာင္းခ်င္တာထင္တယ္”
အလကားေနရင္း ပါးေတာင္အဆစ္ပါမလုိျဖစ္သြားေသးသည္ ေတြးၾကည့္တာေတာင္ဘယ္လုိမွအဆင္မေျပ မ်က္ႏွာကလည္း ထုံးစံအတုိင္းျပဳံးေတာင့္ေတာင့္ၾကီးျဖစ္လုိ႔.
“ေဟ့ ေကာင္ေလး သင္တန္းၿပီးေနၿပီသြားမယ္ေလ ”
“ဟင္ ၿပီးၿပီလား ”
“အင္း ”
“ျမန္လုိက္တာ ”
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေတြးလုိက္တာ သင္တန္းၿပီးလုိ႔ၿပီးမွန္းပင္မသိ လူေတြလည္း တ၀ဲ၀ဲ ထပ်ံ သြားၾကသည္။ ေလထဲမွာေဘာေလာၾကီးေမ်ာေနေသာ လူေတြကုိၾကည့္ရသည္မွာေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ၾကီးျဖစ္ေနသည္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကုိယ္ကုိတုိင္ကလည္းေပါ့ရႊတ္ေနလုိ႔လည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
“ျမန္ျမန္လုပ္ကြ ဒီသင္တန္းၿပီးရင္ ေနာက္သင္တန္းတစ္ခုသြားရဦးမယ္”
“ဟင္ သင္တန္းက သြားရဦးမယ္ ဒါေပါ့ကြ ျမင့္ျမင့္မွန္းတဲ့လူက သင္တန္းမ်ားမ်ားတက္ေပးရတယ္”
ဘာမွလည္းမဆုိင္ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနသည္
“ဒါနဲ႔ အန္ကယ္က သင္တန္းတက္မယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ေနာက္သင္တန္းအတြက္စာအုပ္က ဘယ္မွာလဲ ”
“ဒီမွာေလကြာ ”
အန္ကယ္ၾကီးက ဖုိင္တြဲတစ္တြဲေျမွာက္ျပသည္။
“ေစာေစာက ဒီသင္တန္းသင္ေတာ့ အဲ့ဒီဖုိင္တြဲၾကီးထုတ္ဖတ္ေနတာေတြ႔ပါတယ္”
“မင္းကလည္း ဒါနယ္နယ္ရရမွတ္လုိ႔လား ဒါငါတက္ေနတဲ့သင္တန္း ၁၁ ခုလုံးရဲ႕ဘာသာရပ္ေတြမွတ္ထားတဲ့ ဖုိင္တြဲကြ ”
“ အဲ……သင္တန္းက ၁၁ ခုေတာင္တက္ေနတာ ဟုတ္လား”
“ေအးေလကြာ တကယ္ေတာ့ သင္တန္းက စာက အေရးမၾကီးပါဘူး certificate အေရးၾကီးတာကြ”
“certificate က အေရးၾကီးတာ…….ေအာ္..ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးစရာရွိေသးတယ္ ”
“ေအး ေမးကြာ သြားမယ္ လမ္းေလွ်ာက္ ရင္းမင္းသိခ်င္တာေမး ေနာက္သင္တန္းကစေတာ့မွာမုိ႔ျမန္ျမန္သြားရ ေအာင္“
သူရယ္အန္ကယ္ၾကီးရယ္ ၀ဲကနဲ ပ်ံလိုက္ပါသည္ အသားက်သြားၿပီမုိ႔ ပ်ံရတာသိပ္မခက္ခဲေတာ့ ေလထဲမွာလမ္း ေလွ်ာက္ရတာအရသာတစ္မ်ဳိးေတြ႔ပါသည္။ ေခါင္းေတြေမာ့ရင္ေတြေကာ့ခ်င္သလုိျဖစ္လာသည္ စိတ္ကူးေတြ အဆင့္အတန္းျမင့္လာတာထင္ပါရဲ႕
“ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိလုပ္ဒီကုိေရာက္လာသလဲဆုိတာ ”
“ေဟ မင္းမသိဘူးလား ”
“မသိလုိ႔ပါ အန္ကယ္ၾကီးရ”
“ေအး ဒီမွာၾကည့္ ”
အန္ကယ္ၾကီးက အိတ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လုိက္တယ္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ Notebook ေလးတစ္လုံး ၿပီးေတာ့ ဟုိႏွိပ္ ဒီႏွိပ္လုပ္ေနသည္။
“ကဲ ရၿပီဒီမွာ ”
အန္ကယ္ၾကီက Notebook ကုိသူ႔ဘက္လွည့္ျပသည္
“ဟင္ Certificate ေတြ ”
ဟုတ္ပါသည္ အခန္းတစ္ခုလုံးျပည့္လုနီးပါး certificate ေတြကုိအထပ္လုိက္ၾကီးေတြ႔ရသည္။
“ဟုတ္တယ္ certificate ေတြ အေသအခ်ာေျပာရရင္ မင္း certificate ေတြေပါ့ကြာ အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ မင္းဒီကုိ ေရာက္လာတာ”
“အမ္ … ဘာဆုိင္လုိ႔လဲဗ်”
“ဆုိင္ဆုိင္ မဆုိင္ဆုိင္ကြာ ဒါေတြေၾကာင့္မင္းေရာက္လာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ထပ္မေမးနဲ႔ေတာ့ သင္တန္း ေရာက္ၿပီ”
အန္ကယ္ၾကီးက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေရွ႕မွာျမင္ေနရေသာ အေဆာက္အဦးထဲသုိ႔၀ဲကနဲ၀င္သြားသည္သူ႔မွာသာ ေခါင္းထဲခ်ာခ်ာလည္ရင္းက်န္ခဲ့သည္။
“ဒါ ငါရဲ႕ certificate ေတြေပ့ါ ငါဒီေလာက္ေတာင္ သင္တန္းေတြတက္ထားတာေပါ့ ”
ေတြးရင္း ေတြးရင္း သူျပဳံးလာမိသည္ လူကပုိေပါ့ပါးလာသလုိခံစားရသည္ တစ္ခ်က္ေလာက္၀ဲကနဲပ်ံလုိက္သည္ သူ႔မ်က္ႏွာက ေစာေစာကလုိမဟုတ္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္သင္တန္း တစ္ခုေလာက္ေတာ့ တက္ဦးမွပါေလ …………………………..