အစားထိုးမရတဲ႔ ဆံုးရႈံးမႈ ႏွစ္ခုသာရွိတယ္။
အဲဒါ မိဘ နဲ႔ အခ်ိန္ ပဲ။
လူတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုး ဆိုတာ
အလုပ္လုပ္ၿခင္းပဲ။
ဆင္ေၿခေပးတဲ႔ ပါးစပ္
ထမင္းငတ္တတ္တယ္။
ေမ႔တယ္ဆိုတာ မေလးစားလုိ႔
ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ မခုိင္လံုလို႔
ေႏွးတာ အေရးမၾကီးဘူး။
ရပ္မေနဖို႔ဘဲ အေရးၾကီးတယ္။
မနာလုိမၿဖစ္ပါနဲ႔
လုပ္တဲ႔သူက ေနရာရမွာပဲ။
စာရိတၱေကာင္းရင္
ေနာက္ေၾကာင္းရွင္းတယ္။
မလုပ္တတ္ေၾကာင္း မ်ားမ်ားေၿပာေလ
မလုပ္တတ္ေလ။
လုိသေလာက္မရႏိုင္ေပမယ္႔
လုပ္သေလာက္ေတာ႔
ရႏို္င္ပါတယ္။
အက်င္႔စာရိတၱသည္
ထုိသူ၏ ကံၾကမၼာပင္ၿဖစ္သည္။ ။
အကို ညလကၤာ မအားလပ္တဲ႔ အခ်ိန္ အင္တာနက္ မသံုးၿဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အကို႔ ကိုယ္စား ဒီ Post ေလးကို တင္ေပးၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ။ အကိုက ကိုယ္စားေတာင္ပန္ေပးထားဖုိ႔ ေၿပာထားသည္မွာ ၾကာပါၿပီ။ အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင္႔ . . .
တာရာ
